και για σενα και για σενα και για σενα
σε αυτη τη φαση που τα μερη ειναι ανθρωποι και οι ανθρωποι ειναι μερη
εσυ εισαι ξανθη και συ εισαι πατρα και συ εισαι βολος και συ εισαι χαλανδρι και συ εξαρχεια και συ μαρουσι και συ
αλλα ακομα και αν εισαι ιδιο μερος ειναι σα να ναι αλλο
δηλαδη εσυ εισαι η γωνια με τη λαμπα και τα φαναρια
και συ εισια η λαμπα πετρελαιου
αλλα ειναι αστειο γιατι ενω ολοι ειστε πραγματα
δεν ειναι η φαση α εσενα σ αγαπα γιατι εισαι αυτο το τραγουδι και εκεινη η εικονα κ ο τροπος που λες τι κανει ο κωλος σου η ο τροπος που σε διωχνει
(για παραδειγμα)
αλλα ειναι η φαση ολοκληρο εσυ, τα κομματια του εσυ και η επιθυμια
και δεν ειναι ζητημα του πολυ η του λιγο, η ποσο ετυχε η δεν ετυχε να εχουν καποιοι απο σας την ψυχη μου
και δεν ειναι τιποτα παραπανω αυτη η βλακεια απο μια ομορφη μη νοσταλγικη μη μελαγχολικη συνειδητοποιηση του γεια που λεμε
και απ τη μια λες μακαρι να ησασταν στην ιδια πολη (που και γω θα φυγω δηλαδη και σχεδον δε θα χε νοημα να σασταν εκτος αν ησασταν και μετα στην ιδια πολη)
αλλα απ την αλλη τι πλακα θα χε ετσι;
τι ομορφια να σκορπιζουν οι ανθρωποι σου. μια μερα ισως γραψω (κι αλλο) για ολους σας, εναν εναν.
θα ναι γλυκο κ αστειο κ ανεφικτο. σαν να προσπαθεις να περιγραψεις εναν-- ΝΑΙ ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΡΓΑΣΜΟΥΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου