asfuksiogona

poy leeeeees

agelades kafe me makria kerata, kotes me fterwta podia kai diplo leiri, kai poutses mple genikotera ♥

je te quitte

ειναι κατι φιλοι που εχεις καιρο να τους δεις, αλλα τους αγαπας πιο πολυ του κοσμου
κ αρα δεν εχει σημασια.

γιατι ειναι μερικοι ανθρωποι που ναι μες στο κεφαλι σου, και τους ξερεις και θα τους ξερεις για πολυ καιρο
ακομα κ αν δεν το ξερουν, η δε τους ξερεις πολυ τωρα.

κ οπως παντα, αν θυμασαι και οταν δε σε ηξερα πολυ

σας εβλεπα monsieur μια φορα το εξαμηνο και ηταν σα να μην ειχε περασει ουτε μια μερα απ την προηγουμενη φορα που σας ειχα δει. και δεν ξερω αν θυμασαι αλλα θυμασαι χε

καθε φορα που βλεπαμε ταινια και μετα δε μιλαγαμε για δεκα λεπτα

και υπολογιζαμε πως τοσο περιπου σου παιρνει μεχρι να μπορεις να μιλησεις ξανα
κ οταν μιλας πιο πριν επειδη σου μιλανε οι αλλοι ειναι λιγο παραδοξο
θελω

και μετα ηθελα να πω κατι για πιτα κωωνννααα

που ειναι κακια μαζι μου γιατι μου λεει συνεχεια διαβαζε διαβαζεις

αλλα την αγαπω πολυ και δε με πειραζει πια

και τι αλλο να, οταν τη βλεπεις και κανει τα πιτενια της το τζινι του ουζου

και ειναι τεεελεια αυτο μονο ♥

πολυ καρδουλωτο το ποστ :P

ό,τι αγαπώ εξαϋλώνεται οχι


καθως η τρελα σου ξεγεννουσε τις φωτιες της
ενας Νερωνας που αγκαλιαζει τα στενα

Τα παντα αλλαζουνε και καινε μεσα μας/καθε στιγμη/(κανεις δεν ηξερε αν θα μεινουνε για παντα)
ασφυξιογονο + "danser avec les yeux"

δε ξερω αν εχεις νιωσει ποτε

einai sa na zw allh polh egw k allh autoi pu einai mazi mu
και φανταζομαι στο κεφαλι μου πως ετσι ειναι οντως

ξαναχτιζω στο μυαλο μου τις μνημες διπλές
και γεννιεται μια εκδοχη οπου εκει που παω δεν ξερω κανεναν, και δεν ειναι αναγκη σε καποιον να παω η κατι να βρω

φτανοντας στο σταθμο δεν ξερεις τιποτα τιποτα

μονο το ονομα ενος δρομου που τελικα θα ναι πλατεια

και οτι καποιος πεπε καπου καποτε που "ηταν απο δω" ελεγε πως αν δεν κοιμηθει και δεν ξυπνησει δεν αλλαζει η μερα

[παθητικα και αγρια]

αγριες μερες φωτια κρυμμενη της φωτιας γεννηματα

μια μασκα ασφυξιογονος μεγαλη και μαυρη και κρυα

φτιαχνει ενα μικρο χαμογελο

για το κυνηγητο στους δρομους [οταν εσυ κοιμοσουν/οταν εγω κοιμομουν]

και θες να γινουν τα χερια σου μπογια και να γεμισουν οι τοιχοι

και λεει "μια βομβα θα ριχνα, αφου τους εδιωχνα, και μετα θα λεγα ελατε παλι"

στα κεφαλια μας μεσα, εκει που ειναι τα χρωματα δε θα φτανε ο κροτος φοβαμαι

και πως γινεται να υπαρχουν παιδια που αποκοιμουνται οταν διπλα τους σκανε βομβες;
και μετα βλεπω εικονες απο ξυπολυτα ομορφα μαυρα ποδια να κανουν ερωτα με τα πελματα τους στο χωμα

και ολο θελω να πω κι αλλα και να μαζεψω καποια στιγμη τις σκεψεις μου

αλλα καιγεται το χαρτι μου στις ακρες και here is my card.

J. [la petite tarte psycho]

α

α